Sakarya'da Fotoğraf ve Tarih Elele

Proje grubu gençlerinden bazılarının bireysel değerlendirmelerine aşağıda yer verilmiştir:
ŞULE ÜNAL’ın Değerlendirmesi
Avrupa birliği gençlik projeleri eylem 3: ismine bakılarak çok resmi sanılabilir,hatta gençlik telaffuz edilmese bir kriter gibi gözüküyor,bizim işimiz değil diyebilir çok kişi=) ama bu güzel imkan bizim için var gençler için..tarih hocamız projeden bahsettiğinde küçük yaşımdan beri bana bir büyü gibi gözüken 'fotoğraf' bana daha güzel,daha farklı bir boyutta gözükmüştü,işin detaylarını öğrenecektim o kapıyı aralayacaktım sonunda,bu ilerde almak istediğim bir eğitimdi ama gelin görün ki tam da yarış atı konumunda bulunduğum sene buldu beni..ısrarla girmek istedim projeye ve kapının ardındaki eğlenceyi, bilgiyi, tartışmaları, dostlukları tattım. Birçok insanla konuşup tanıştım,pek konuşamayan biri olarak, sistemin de götürdüğü zamanla edinemediğim sosyalliği bu sene proje sayesinde buldum belki de. fotoğraf, benim gördüğüm rüyanın hafızamdan silinip gitmeyecek olmamasıydı, baktığım acıyı insanlarla paylaşabilmek, bakmayı bilmeyenler için önümüze sunulan güzellikleri göstermek demek. Bugün fotoğrafçıları
ortadan ikiye bölen dijitale rağmen hala bir sanat olarak soluk alıp veriyor sokaklarda fotoğraf. insan, doğa, hayvan derken dünyayı daha iyi tanımaya başladım.deklanşöre her bastığımda farklı gülümsedi bana dünya. hayatımın 3saat + 15 dk ya bağlandığı bu dönemde 'how are you? where are you from?' diye soran Sapancalı çocuklara,'yarın gazeteye çıkar mıyız?' diye soran abla kardeşe, poz veren herkese zaman tutmadan gülümsedim. anlatmak istediğim bu proje bana çok şey kattı, belki de bu sene başıma gelen en güzel şeydi. Ailem derslerimi engelleyeceğini söylese de fotoğrafla iç içe olacağım böyle bir ortamı kaçıramazdım göz göre göre,başta fotoğraf sonra her gün bir başkasını
yaşadığım maceralar için çok sevdim projeyi=)Bu projeler kapsamında eminim bir sürü genç benimle aynı duyguları
paylaşıyorlardır. Böyle imkanlardan haberdar olmak umarım herkese nasip olur,sıra sıra sıralandığımız sınıflardan , sorulardan başlarını kaldırıp bizim gibi objektifle başlamasa da diğer bir yolla dünyayı insanları görebilirler, eğlenebilirler. Projenin bana yaşattığı kişisel deneyimlerden ziyade tanıştığımız büyük isimler de oldu, fotoğraf işinin ustalarıyla sohbet edebilme,onların nasıl kendilerini geliştirdiğini öğrenme fırsatı buldum,nasihatlerini dinledim.
Daha çok bağlandım fotoğrafa,baş ve işaret parmaklarımı dikdörtgen yapıp makinem yanımda olmasa da birkaç kare yakalamaya çalışır oldum,çocukça ama yine çok eğlenceliydi.Emlakçının birine çıkıp ‘biz fotoğraf çekeceğiz,buranın penceresinden deneyebilir miyiz?’ diyebilmiş,çaycı amcalara poz verdirebilmiştim.Bu sene belki de en çok gitmek istediğim yere proje vesilesiyle gitme imkanı buldum. Tarih dersinde laf arasında söylemiştim Mehmet hocaya ‘Magnum fotoğrafçılarının İstanbul Modern de sergisi var hocam ‘ diye ’belki gidersiniz siz’ demiştim. Benim gitmem tamamen imkansızdı,ama bir umut vardı gene de içimde. Projeye dahil olduktan sonra programımıza baktığımda neler
hissettiğimi anlatmam,mümkün değil=) bir sergi çoğu kişi için anlamsız olabilir,benim bu sözlerim karsısında gülüp geçinilebilir. Herkesin bir tutkusu vardır elbet ve benimki de fotoğraf, işin ustalarının nasıl baktığını ışığı nerden aldıklarını nasıl kullandıklarını, kadrajı nasıl ayarladıklarını görmek, hikayelerini okumak çok heyecanlı ve mutluluk vericiydi. Saatlerce orda dolaşıp durdum, ondan sonra gerçekleşebilecek hayaller kurmanın sağlığıma yarar sağladığına, gerçek olabileceklerine kanaat getrdim.
Gecen sene gene kafamı sıraya koymuş müzik dinerken birisi gelip ÖSS arifesi bu kadar eğleneceğimi söylese ‘git başımdan’ derdim herhalde tereddütsüz. Ama kesin konuşmamak ve beklenmeyeni beklemek gerekiyor demek=)
Bu projeyi fikir edinen tarih hocama ve bize omuz veren herkese,arkadaşlarıma sonsuz teşekkürler,bir sınavzadenin en güzel anılarında varsınız=)


OKAN ŞEN’in Değerlendirmesi
31 mayıs 1990 da Sakarya'da doğdum."Fotoğraf ve Tarih Elele " konulu projemiz sayesinde geçen ay SAKARYALI oldum. Çünkü yaşadığım şehrin güzelliklerini, yaşadığım şehrin geçmişini, yaşadığım şehrin zamanla birlikte değişimlerini yani yaşadığım şehrin tarihini bu proje sayesinde öğrendim. Bu proje beni sadece sakaryalı yapmadı, bir grubun üyesi olailme fırsatı verdi ve bir grupla hareket etmeyi öğretti.Bir grupla bir iş yapmak beni herzana ürkütürdü.Çünkü birçok kişinin menup olduğu bir ekipten tek bir karar çıkması imkansız bir beklentiydi. Bunun da aslında o kadar büyük bir sorun olmadığını ortak bir karar alınarak üstesinden gelinebileceğini yine bu proje öğretti bana. Elbette ortak kararlarda 20 kişinin olduğu bir ekipte kolay alınmıyor ama o da artık olsun ! Değil mi :) Biz proje ekibi olarak bu kararları en kolay ve doğru şekilde aldığımıza inanıyorum. Öyle olmasaydı sanırım biz sergiyi açamamış, sergiyle yetinmeyip bu kataloğu oluşturmamış, sizde bu yazıları okuyamamış olurdunuz. Yazımı daha fazla uzatmadan diğer arkadaşlarımın resim ve yazılarıyla başbaşa bırakıyorum. İnşallah Sakaryamızın dününü ve bugününü bizim o küçük pencereden gördüklerimizi gösterebilmiş, hissettiklerimizi hissettirebilmişizdir.
SİNAY KAMIŞ’ın Değerlendirmesi
Tedirgindim en başta, kendime güvensem de aklımdaki soru işaretlerini yok edemiyordum.bu projenin bana ve çevremdekilere çok etkisi olduğuna eminim. Yeni yerler gördüm, yeni insanlar tanıdım. Estetik görüşüm değişti artık iki farklı göz yok benim için vizörden bakıyorum hayata. Yapılan yanlışlıkları açık yüreklilikle eleştirebiliyorum, objektif olabiliyorum da. Artık ince eliyorum; gelişi güzel karelerden oluşmasın istiyorum hayatımın son anında gözlerimin önünden geçecek olan film şeridi. Onluk saymıyorum, otuz altılık düşünüyorum, yetiniyorum.
Kimi zaman siyah beyaz görüyorum, küçük insanların masumane bakışlarındaki derinlikleri. Çok eğlendim ben bunları öğrenirken. Kızgınlıklarım da oldu tabi,sinirli bakışlar,yorgun anlar.Ama biz biriz.eğer birbirimizin gözlerine baktığımızda inebiliyorsak kalbine,bir an için kenara koyabiliyorsak fotoğraf makinemizi biz bunu başarmışız demektir.Birbirimiz için en iyi hediyeyi de biliyoruz şimdi.Güzel bir gülümsemedir bu eğer fotoğraf makinen yanındaysa.Aynı şeyleri paylaştık,aynı anda gülüp aynı anda sinir olduk hocalara.Yaptığımız bir çok gezide karşılaştığımız ‘kim bunlar’ bakışına alıştık.
Eğlencesine vardık biz bu işin,ciddiyetle çalıştık,çalışmalarımızı koyduk ortaya,seçimler yaptık,en iyisini bulduk,sergiledik,beğenildik.Ama en önemlisi düşününce bu günleri yüzümüzde küçük bir gülümseme oluşturacak eğlenceli anılardır.Bizde bunlardan çok var.Yorulduk ama o gün serginin açılışının olduğu gün gördük ki hepsine değmiş.Emeğimize sağlık….!
AZİZ SANCAR DALMAN’ın Değerlendirmesi
"Bırak bu boş işleri!"
"Biraz da derslerine çalış!"
"Siz mi kurtaracağınız memleketi!"
İşte bunlar proje esnasında sık duyduğumuz sözlerdi.Fakat projenin neticesi ve sergi esnasında bir hocamızın konuk defterine yazdığı "Öğrencilerin ders dışında da büyük işler başarabileceğini gördük" cümlesi elbet bu söylenenlere en iyi cevaptı.
Geçmişin "şimdisi", şimdinin "geçmişidir".Geçmişde "şimdiyi" yaşamış olanlar, "şimdilerini" harcadıkları için bizim şimdiki geçmişimiz muallakta.Biz ise harcamadık.Bu projeyle hem geçmişimizi öğrendik hem de şimdimizi arşivledik ve gelecekte "geçmiş" olacak "şimdi" mizi aydınlattık.Yani gelecek nesle günümüz hakkında bilgi verecek çok önemli bir hazine sağladık.Proje esnasında çektiğimiz fotoğraflarla birim zamanın sonsuzda biri kadarki bir anı geleceğe aktarmak hepimize büyük bir heyecan kattı.Bu heyecanı beraber yaşadığımız arkadaşlarıma ve emeği geçen herkese teşekkür ediyorum.

MERVE KARA’nın Değerlendirmesi
Projenin sinyalleri Aralık ayında verilmişti. Ama anlatılan her şey bir hayal gibiydi.AB desteği,fotoğraf eğitimi,seminerler bizlere çok çok uzaktı.Afişi gördüğümde inanmaya başlamıştım her şeye.O kadar önemli o kadar değerliydi ki bu çalışma arkadaşlarımla bir sınıfta 1 saat projeye girip girmemek konusunda resmen meydan savaşı verdik.Mehmet hocamızın ısrarları,iknası...
Ve bugün sizlere bu satırları yazıyorum. Heyecanımı, gururumu, duygularımı paylaşmaya çalışıyorum.Ama yapamıyorum.Olanlar bu kadar gerçekken,bunları yaşamış olmak bu kadar güzelken mutluluğumu anlatamıyorum.Bu proje bize yapılmayanı yapmanın tarif edilemez hazzını kattı her şeyden önce.Sonra güzel dostlukları,zorlukların üstesinden gelmeyi...
Hayata, fotoğrafa, tarihe başka bir pencereden bakmayı öğretti.Bilinçli genç olmanın yükünü birlikte paylaştık.Çevremizi tanıdık.Bugüne kadar hiç görmediğimiz yerleri gördük,tanımadığımız insanları tanıdık,bilmediğimiz şeyleri öğrendik.Kendimize olan güvenimizi,cesaretimizi ölçtük.Sınırları aştık,tabuları yıktık.Deneyimimiz çok büyük.Ama bunca şeyin yanında bu ağır şeyi taşımayı da öğrendik.
Bütün arkadaşlarımın benimle aynı duyguları paylaştıklarını,bu yazıda kendilerini gördüklerine hiç şüphem yok.Bu yazılar,bu sayfalar bu projenin sonu değil,yeni hayatımızın,yeni sorumluluklarımızın başlangıcı.Şimdilik teşekkürler.

CEYHUN GÜMÜŞ’ün Değerlendirmesi

Ben bu projeyi duyduğumda hemen girmek istedim.zaten fotoğraf çekmekten çok hoşlanıyordum.girmek içinde oldukça uğraştım.ve sonunda girdiğim haberini aldığımda ben den mutlusu yoktu.hemen o gün gidip yeni fotoğraf makinesi aldım ve ilk ders için hazırlandım.tabi projeye girince bu işin kolay bir iş olmadığını anladım.başta projenin amacını anlamadığım için sorumlu hocamla bir süre pek geçinemedim.Daha sonra belge fotoğrafçılığı yaptığımızı anladım. Ama buna rağmen ortaya çok güzel ürünlerimiz çıktı. ama bunları ortaya çıkarmak için çok zorluklar çektik.bazı kötü koşullarda çekim yapmak zorunda kaldık.ama bu proje bize grup çalışması yapmayı ve birlik olmayı öğretti.biz bu projede her ne kadar süper fotoğrafçılık öğrenmediysek de grup çalışması yapmayı öğrenmek bize kar kaldı.bunun yanısıra tabi ki ab projelerinin işleyişini de öğrendik.bi yandan da kendi ilimizin bilmediğimiz tarihini öğrendik.bu da bizi yaşadığımız şehre değer vermeye sevk etti.bence bu projeler ve benzeri projelere vatandaşlar veya hiç olmazsa gençler katılmalı.böyle projeler insanların bilinçlenmesi ve ülkelerin gelişmesinde büyük rol oynar.emin olunki biz bir adım attık.bu çok küçük bir projeydi.biz bunlarla deneyim kazanıp daha büyük projelere imza atacağız.biz gençler hiç olmazsa kendimizi geliştirme çabasında olmalıyız.biz olalım ki bizden büyüklere de örnek teşkil edelim.benim tavsiyem herkes hayatında böyle bir şey yaşamalı emin olun çok zevkli.ben her şeye rağmen bu projeye girdiğim için çok mutluyum.kesinlikle en ufak pişmanlığım yok.hiç bir şey yapmadıysam da bu proje sayesinde okulumu sevdim ve okula geliş amacım oldu.ve ben son olarak ısrarla herkese öneriyorum.bence herkes yaşamalı.

UFUK MEYDAN’ın Değerlendirmesi

Sakarya’da Fotoğraf ve tarih El ele adlı proje yoğun ders çalışma hayatım içerisinde beni deşarj etmiş öğrenciliğim içerisinde bir proje nasıl gerçekleştirilir, grupla beraber çalışmalar ne şekilde yapılır,sorumluluk duygusu içerisinde grup ta çalışmalar ne biçimde yürütülür bunları öğrenmemi sağladı.Birçok yeni arkadaş edinmemi, sosyal alışkanlıklarımı geliştirmemi ayrıca ismimi taşıyan bir eseri bir çok insana taşıyarak, benim büyük memnuniyet duymamı sağladı..Hepsinden öte bu projede belki de hayatımda tanışma imkanı bulamayacağım kişilerle tanıştım, onlarla sohbet ettim, bir şeyler öğrendim.Yaşadığım şehrin tarihi dokusunu mekansal önemini ve Sakarya ile ilgili daha birçok olguyu bu proje sayesinde öğrendim.Lise anılarımın en iyilerini bu projede yaşadım.Öğrenciliğimde önem arz edecek bize Ulusal ajans ve Avrupa birliği komisyonunca verilen belgede bu projenin benim için arz ettiği değeri vurgulamaktadır.Bize emeği geçen çalışmalarımızda bize yardımcı olan Gençlik liderimiz aynı zamanda öğretmenimiz Sayın;Mehmet KARATAŞ Bey’e ve müteakibinde yardımını bizden esirgemeyen tüm herkese teşekkürlerimi arz ederim.